Dziś kilka słów o tendinopatiach ścięgna Achillesa

Samo określenie tendinopatii dotyczy zmian chorobowych ścięgien, czyli struktur przyczepiających mięsień do kości. Ścięgno Achillesa jest największym i najsilniejszym ścięgnem w naszym ciele, łączącym dwa mięśnie łydki (płaszczowaty i brzuchaty) z kością piętową.

Objawy pojawiają się zazwyczaj nagle i przebiegają ostro, a zaniedbane przechodzą w stan przewlekły.  Ścięgno traci elastyczność, często pojawia się pogrubienie, bolesność, obrzęk. Może rozwinąć się stan zapalny, któremu towarzyszyć będzie obrzęk, zaczerwienienie, miejscowe podniesienie temperatury ciała. Dalsze lekceważenie może niestety prowadzić do zerwania ścięgna, które będzie wymagać leczenia operacyjnego.

Rozróżniamy 2 rodzaje tendinopatii: 

-ostre – pojawiające się nagle, najczęściej połączone z kontuzją. Wynikiem jest naderwanie ścięgna (różnego stopnia) oraz szybko pojawiający się stan zapalny

-przeciążeniowe – objawy bólowe pojawiają się powoli i nie wymuszają porzucenia aktywności fizycznej. Najczęściej odczuwana jest sztywność ścięgna o poranku i zmniejszenie objawów wraz z “rozchodzeniem”.

Wśród zauważalnych już na samym początku objawów, należy wymienić:

• bolesność ścięgna na początku, w czasie lub po wysiłku fizycznym (w przypadku przewklekłego schorzenia, objawy bólu są mocne na początku wysiłku, maleją w trakcie i powracają na koniec wysiłku)
• słyszalne trzaski, przeskakiwania w obrębie ścięgna
• zgrubienie na przebiegu ścięgna
• sztywność ścięgna po dłuższym siedzeniu, to polecamy sięgnąć po profesjonalną pomoc.

Predyspozycje do tendinopatii przedstawiają osoby należące do tzw grupy ryzyka, charakteryzującej się następującymi cechami:

• płeć: mężczyźni
• wiek: 30-40 lat
• wprowadzenie nowych aktywności fizycznych lub znaczne zwiększenie obciążeń treningowych
• zmniejszenie siły mięśniowej łydki
• zaburzenia dynamiki i statyki stopy (zwłaszcza zwiększenie pronacji stopy oraz zmniejszenie zgięcia grzebietowego)

Aby uniknąć następstw tendinopatii, sugerujemy zająć się problemem zaraz na początku. 

Co można zrobić samemu w przypadku bólu ścięgna? 

Otóż przede wszystkim “dać odpocząć” – czyli unikać aktywności nasilających ból, ponieważ każdy ruch wywołujący objawy zwiększa ryzyko dalszych mikrourazów, prowadząć do dużego nasilenia objawów. Dodatkowo okłady z lodu lub masaż kostką lodu może zmniejszyć stan zapalny. Dodatkowo można włożyć wkładkę, tzw “podpiętkę”, która zmniejszy obciążanie ściegna podczas chodzenia. Później można wprowadzić delikatny stretching samego ścięgna, jak również łydki i uda.

Leczenie fizjoterapeutyczne tendinopatii obejmuję terapię manualną samego ścięgna i tkanek sąsiadujących, masaż funkcyjny łydki, poizometryczna relaksacja mięśni, stretching oraz ćwiczenie ekscentryczne. Niezwykle istotna jest również korekta ustawienia samej stopy oraz przywrócenie jej prawidłowej biomechaniki. Reżim ćwiczeń powinien być stosowany przez 3 miesiące, co znacząco zwiększa szanse na uzyskanie pełnej wydolności ścięgna. Statystyki wskazują, iż aż 71%-100% pacjentów, jest w stanie powrócić do poziomu aktywności sprzed urazu.

W przypadku jakichkolwiek pytań, prosimy o kontakt, chętnie na nie odpowiemy.